نیازی نیست که دانشمندان به شما بگویند که وقتی از عزیزترین افرادِ زندگی‌تان ۲متر دور هستید، آرزوی نزدیک‌تر بودن می‌کنید و وقتی کسی را که نمی‌شناسید یا دوستش ندارید درست در محدوده‌ای از شما قرار دارد که می‌توانید لمسش کنید، احساس می‌کنید به حریمِ شخصی‌تان تجاوز شده است.
فضایِ شخصی درست مثل یک حبابِ فرضی است که اطرافِ یک فرد را فرا گرفته و افراد این فضا را به لحاظِ روانی و ذهنی یک فضایِ متعلق به خود می‌دانند؛ چیزی مانند امتدادِ بدنِ خودشان. وقتی فردی به این فضا نزدیک می‌شود، بخشی از مغز که با پاسخ‌های احساسی در ارتباط است به صورتِ خودکار واکنش نشان می‌دهد و حالتِ گریز یا جنگ برای ارزیابیِ تهدیدِ موجود فعال می‌شود.اگر فردی که نزدیک شده فردی باشد که متعلق به حلقه‌های نزدیکِ دوستی و خویشاوندی است، ما از این صمیمت لذت می‌بریم؛ اما اگر حضور او ناخواسته باشد، ما احساس فوری برای دفعِ او از این فضا می‌کنیم. صمیمیتِ فیزیکی بازتاب‌دهنده صمیمتِ عاطفی و احساسی نسبت به دیگران است.
توانایی جلو و عقب رفتن در بینِ این فضا‌ها نقشِ مهمی در توسعه روابط دارد؛ زیرا فرصتِ آزمودنِ میزانِ پذیرشِ فرد توسطِ دیگری و میل و اشتیاقِ دیگری در عمیق‌تر کردنِ دوستی، برقراریِ صمیمت یا برقراریِ رابطه عاشقانه را مشخص می‌کند؛ و حالا دولت‌ها و دانشمندان به ما توصیه می‌کنند فاصله خود را با دیگران حفظ کنیم. حتی با برداشتنِ محدودیت‌های قرنطینه، فاصله‌گذاریِ اجتماعی به قوتِ خود باقی است و رویه‌های طبیعیِ جدیدی اعلام شده که تا زمانِ پیدا شدنِ واکسن باید اجرا شود.
فاصله اجتماعیِ ۲متر باعثِ مختل شدنِ روابط شده است. برقراریِ روابطِ چهره‌به‌چهره جدید به تلاشِ بیشتری نیاز دارد. نه فقط به دلیلِ اینکه فرد باید در چارچوبِ دستورالعمل‌ها عمل کند، بلکه به این دلیل که معاشرتِ اجتماعی به اعتمادِ عمیق‌تری نیاز دارد. همه می‌دانند که در قبالِ انتخاب‌های اجتماعیِ خود مسئول هستند، زیرا انتخاب‌های اجتماعی آن‌ها بر دوستانِ نزدیک و اعضایِ خانواده آن‌ها اثر می‌گذارد.
ما از بدوِ تولد تا لحظه مرگ نیاز داریم توسطِ همنوعِ خود لمس شویم. این حس نخستین حسی است که در جنین شکل می‌گیرد. تماسِ پوستی بینِ کودک و والدین در سال‌های آغازین تولید اعتمادِ بینِ آن‌ها را شکل می‌دهد. لمس کردنِ کودک برای رشدِ جسمانی و ارتقاء توانایی‌های شناختی و درکل احساسِ سلامتی ضروری است. لمسِ فیزیکی در دورانِ کودکی بنایِ وابستگی‌های قوی را در سال‌های بعدی زندگی شکل می‌دهد.
در هر سنی که دچار استرس و ترس می‌شویم یا احساس می‌کنیم حالِ خوبی نداریم، لمس کردن کمک می‌کند. لمس کردن باعثِ تولید شدنِ هورمونِ اکسی‌توسین می‌شود که آزادشدنِ هورمونِ استرس را کند می‌کند و به عملکردِ بهترِ سیستمِ ایمنی کمک می‌کند.لمس‌های طولانی – مثلِ ماساژ دادن—ترشحِ هورمونِ استرسِ کورتیزول را در بدن کم و ترشحِ هورمون‌های دوپامین و سروتونین را که برای تنظیمِ خلق و احساسِ خوب‌بودن ضروری است، بیشتر می‌کند. در بیمارانی که افسردگی، بیماری‌های خودایمن و اچ‌آی‌وی دارند، لمس کردن نقشِ به‌مراتب مهمتری در تقویتِ سیستمِ ایمنی ایفا می‌کند. اثراتِ لمس کردن دوطرفه است، هم کسی که لمس می‌کند و هم کسی که لمس می‌شود از منافعِ روانی و جسمانی لمس کردن و لمس شدن بهره‌مند می‌شوند.لمس کردن و گرسنگیِ پوست – نیاز مفرط به لمس شدن — نیز اثبات شده است. برای دور کردنِ احساسِ تنهایی ضروری است که پوست از طریقِ لمسِ فیزیکی تحریک شود؛ برای همین است که در تماس‌های ویدیویی این احساس دور نمی‌شود..
لمس کردنِ افراد وقتی که احساسِ خوبی ندارند برای آن‌ها ضروری است. یک لمسِ کوتاه می‌تواند باعثِ آزاد شدنِ هورمونِ اکسی‌توسین شده و ترشحِ هورمون‌های استرس را کند کرده و سیستمِ ایمنی را تنظیم کند. فقدانِ لمس به افسردگی، اضطراب و استرس می‌انجامد. این تعاملات به‌خصوص برای رشد کودکان بسیار ضروری است. لمسِ انسانی خاصیتِ آرامش‌بخشی دارد؛ برای همین است که وقتی کسی در رنج و ناراحتی است ما تمایل داریم برای آرام کردنش او را بغل کنیم. سخت‌ترین چیز در دنیا این است که فردی بدونِ اینکه یکی از اعضای خانواده یا دوستانش در کنارش باشند جان بسپارد. این باعث می‌شود که تلخ‌ترین لحظاتِ زندگیِ فرد سخت‌تر و ناامیدانه‌تر تمام شود.
عمق و غنایِ تعاملاتِ ما با جایگزین‌های ضروری، اما تهی جایگزین شده است. صورتک‌ها یا پیکسل‌های خندان احساسِ نزدیکیِ جسمی، عاطفی یا بیوشیمیایی ایجاد نمی‌کند.همه‌گیریِ ویروسِ کرونا زندگی‌ها را ربوده و امکانِ آرام کردنِ یکدیگر از طروقِ رایجِ انسانی را از ما گرفته است. ماهیتِ بیماریِ کرونا باعث شده رفتار‌هایی که به کاهشِ رنجِ ما می‌انجامیدند – مانند نشان دادنِ همدلی از طریقِ لمسِ فیزیکی و زبانی بدن – از ما دریغ شود.
فقدانِ ساده‌ترین رفتار‌های انسانی به ما یادآوری می‌کند که چرا آن‌ها ارزشمندترین و بدونِ جایگزین‌ترین چیز‌ها هستند.
به نقل از سی ان ان
برای دستیابی به لینک مطلب اینجا را کلیک کنید
