پس از شیوع کرونا در ایران هر روز زوایای جدیدی از میزان آسیب‌زایی این ویروس برملا می‌شود. تأثیر آن بر اقتصاد، زندگی اجتماعی و فرهنگی، آموزش و حالا گروه‌های آسیب‌پذیر، دایره قربانیان را بزرگ‌تر کرده است. اما شاید در تمام این معادلات و محاسبه‌ها از توصیه‌های بهداشتی گرفته تا فراهم‌شدن امکان در خانه‌ماندن به اقشار آسیب‌پذیر کمتر توجه شده است. اینکه این افراد حالا در چه شرایطی به سر می‌برند و کرونا چه تأثیری بر آنها داشته موضوعی است که توسط جامعه‌شناسان بررسی شده است. در برخی مناطق کشور مواردی از ازدواج اجباری کودکان به دلیل شرایط اقتصادی بعد از کرونا گزارش شده است. او می‌گوید با وجود توصیه‌های بهداشتی فراوان امکان رعایت این توصیه‌ها برای خیلی از آنها وجود ندارد. در بخش پیشگیری از ابتلا، امکان در خانه ماندن برای خیلی از این افراد وجود ندارد. تعدادی از خانه‌ها برای این افراد خانه نیست، پاتوق است یا محلی برای رفت‌وآمد قاچاقچیان. گاهی شاید هیچ‌کدام هم نباشد. فضای ۴٠ متری با ١٠ نفر جمعیت، امکان ماندن در خانه را به افراد نمی‌دهد. خبرهای بدی از شرایط کودکان به ما می‌رسد که تحت تأثیر وضعیت اقتصادی ناشی از شیوع کرونا قرار گرفته‌اند. حتی باخبر شده‌ایم که این کودکان با این شایعه که تریاک از ابتلا جلوگیری می‌کند، به بازار مواد مخدر کشیده شده‌اند
کرونا درشرایط فعلی منجر به ایجاد آسیب‌های دیگری مثل خشونت در خانواده به‌ویژه در مورد زنان و کودکان، بالا رفتن طلاق و حتی افزایش جرایم می‌شود.وضعیت فعلی میزان آسیب‌پذیری افراد کم‌برخوردار را،که اساسا پیش از این ماجرا هم دچار انواع آسیب‌ها بوده‌اند، بحرانی‌تر کرده است. میزان خشونت در خانواده‌هایی که در آن بیکاری وجود دارد بیشتر از گذشته است، بنابراین جامعه مدنی باید در این زمینه هم حساس شود. نقطه مقابل آسیب‌پذیری، تاب‌آوری است که در میان گروه آسیب‌دیده هم این موضوع دیده نمی‌شود. شرایط فعلی منجر به سقوط افراد بیشتری به زیر خط فقر می‌شود. جمعیتی که نتواند طی یک تا دو ماه کسب درآمد کند به‌شدت آسیب می‌بیند. کرونا وارد جامعه نابرابری مثل ایران شده و حقوق اساسی بسیاری از گروه‌های فرودست را نقض کرده است. نابرابری اجتماعی تأثیر مستقیمی روی سلامت افراد دارد. افراد کم‌برخوردار دیرتر به پزشک مراجعه می‌کنند و کمتر تمایل به بستری‌شدن دارند مشاهده می‌شود که چه در کشورهای توسعه‌یافته، چه توسعه‌نیافته توانایی مقابله با کرونا وجود ندارد.
شیوع کرونا وضع اضطرار ایجاد کرده است. چند ماه دیگر هم ماجرا تمام می‌شود، اما گروه‌های آسیب‌پذیر با وضع اضطرار همیشگی زندگی می‌کنند. زندگی گروه‌های آسیب‌پذیر به‌طور مداوم با مرگ و بیماری تهدید می‌شود. گروه‌های آسیب‌پذیر از نظر مادی و غیرمادی حفاظت نمی‌شوند؛ نه بیمه دارند، نه شغل ثابتی و نه حتی خانه‌ای. مدام به آنها برچسب زده می‌شود که دیگران را آلوده می‌کنند و خطرناک‌اند. این افراد حتی از نظر سیستم ایمنی شرایط مشابهی با طبقات متوسط و مرفه ندارند. بیماری جزء جدایی‌ناپذیر زندگی این افراد است.« در خانه بمانید»، توصیه ایست برای قشر متوسط و بالای جامعه. خیلی از این افراد سرپناه ندارند و کارتن‌خواب‌اند. اگر هم سقفی باشد محیط برایشان خفقان‌آور است. آنها چاره‌ای جز بیرون ماندن از خانه ندارند. بیشتر آنها را می‌توان سرِ کوچه‌هایشان دید که مشغول بازی‌اند یا گوشه دیوار تکیه زده‌اند. وقتی می‌گویند در خانه بمانید تصویر خانواده‌ای بی‌دردسر ترسیم می‌شود که افراد در آن مشغول کتاب خواندن و فیلم دیدن‌اند، اما خانواده‌های آسیب‌دیده این‌طور نیستند. گاهی بیرون ماندن، از خانه ماندن برای این افراد امن‌تر است.
به نقل از shahrvanddaily
برای دستیابی به لینک خبر اینجا را کلیک کنید
